در دل آتش... غم رخت، تا که خانه کرد*

دیده سیل خون، به دامنم بس روانه کرد

آفتاب عمر من فرو، رفت و ما هم از، افق چرا... سر برون نکرد

هیچ صبحدم، نشد فلک... چون شفق ز خون دل مرا... لاله گون نکرد

ز روی مهت جانا... پرده برگشا... در آسمان مه را منفعل نما

به ماه رویت سوگند... که دل به مهرت پابند... به طره ات جان پیوند

فراق رویت... یک چند... به جانم آتش افکند... بکن به وصلت خرسند

بیا نگارا... جمال خود بنما... زرنگ و بویت خجل نما... گل را

رو در طرف چمن... بین بنشسته چو من

دل خون بس ز غم یاری غنچه دهن

گل درخشنده چهره تابنده... غنچه در خنده... بلبل نعره زنان

هرکه جویندهباشد یابنده... دل دارد زنده بس کن آه و فغان

ز جور مهرویان... شکوه گر سازی... به ششدر محنت... مهره اندازی

همچون «سالک» دست خود بازی... همچون سالک دست خود بازی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: